Παγωνι, ο Ινδός μαχαραγιάς

Χολιγουντιανό σώου σήμερα στο blog ,σώου που μας έρχεται από τα δάση της Νότιας Ινδίας απ' οπου κατάγονται οι σημερινοί μας σταρ.Στην Ευρώπη ήρθαν από την αρχαιότητα και εξημερώθηκαν. Ήταν γνωστά στη Μεσοποταμία, στην Αρχαία Ελλάδα και στη Ρώμη.Και ιδού, τα παγώνια παρουσιάζονται περήφανα. Εμφανισιακά παρουσιάζουν φυλετικό διμορφισμό, δηλαδή μπορεί να γίνει οπτικός διαχωρισμός του φύλου, καθώς το αρσενικό έχει διαφορετική εμφάνιση από το θηλυκό. Το αρσενικό έχει μήκος 1,25 μ. χωρίς την ουρά του, η οποία του διπλασιάζει το μήκος. Το χρώμα του είναι πράσινο ή μπλε στο στήθος, την κοιλιά και το κεφάλι. Αντίθετα το θηλυκό δεν έχει αυτή την εντυπωσιακή όψη, δεν διαθέτει μακριά ουρά και το χρώμα του είναι καστανόγκριζο με σκούρες λωρίδες.Και αυτό γιατί οπως τις περισσότερες φορές συμβαίνει στη φύση, το αρσενικό είναι αυτό που πρέπει να εντυπωσιάσει τις κυρίες ώστε να γίνουν ζευγάρι.

Καθώς είναι εντυπωσιακό και μυστήριο πτηνό και έχει και αρκετά κρυμένα μυστικά.Σύμφωνα με ερευνητές,τα αρσενικά παράγουν με τα φτερά τους υποηχητικούς θορύβους σε μια προσπάθεια να προσελκύσουν θηλυκά αλλά και να εκφοβίσουν άλλα αρσενικά ώστε να μην πλησιάσουν στην περιοχή τους. Σχετικά με το χρώμα των φτερών, ερευνητές διαπίστωσαν ότι αυτό δεν παράγεται από χρωστικές ουσίες, αλλά πιθανότατα από μικροσκοπικές, περίτεχνες και δισδιάστατες κρύσταλλο – δομές γι'αυτό ακριβώς και φαίνονται να ιριδίζουν και να αλλάζουν χρωματισμούς με την κίνηση. Το φτέρωμα του αρσενικού ανανεώνεται κάθε χρόνο μέσω της διαδικασίας της πτερόρροιας που ακολουθούν όλα τα πτηνά. Η ουρά του αρσενικού αποτελείται από πάνω από 200 αστραφτερά φτερά, και το κάθε ένα από αυτά στο τελείωμά του κλείνει με έναν ιριδίζοντα σχηματισμό που μοιάζει με μάτι, με άλλα λόγια μια βαθιά μπλε βούλα-σημάδι που περιβάλλεται από δύο έγχρωμα δαχτυλίδια, ένα μπλε και ένα καφέ - χάλκινο. Αυτοί οι δύο δακτύλιοι προκαλούν την ψευδαίσθηση πως το παγώνι στο τελειώμα των φτερών της ουράς του φέρει μάτια. Τα συγκεκριμένα σημάδια μάλιστα, έχουν πιο έντονα και ιριδίζοντα χρώματα, ώστε να εξασφαλίσουν ένα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στον κάτοχό τους για περισσότερα ζευγαρώματα με πιο πολλά θηλυκά. 

Τα παγώνια ζευγαρώνουν την περίοδο των βροχών. Γεννάνε μέχρι 5 αυγά, τα οποία κλωσάνε για χρονικό διάστημα περίπου ενός μήνα. Εδώ να μιλήσουμε για το πως το θηλυκό παγώνι βλέπει τον σύντροφο που επιλέγει. Οπως έχουμε πει και στο "Βλεποντας με τα μάτια των πουλιών" τα πουλιά δεν βλέπουν τον κόσμο όπως εμείς. Έτσι το θηλυκό παγώνι βλέπει διαφορετικά τα αρσενικά που φλερτάρουν μαζί του ανοίγοντας διάπλατα τα πλούσια ιριδίζοντα φτερά τους. Σύμφωνα με τους ειδικούς οι υποδοχείς των ματιών των θηλυκών συλλαμβάνουν κυρίως την υπεριώδη ακτινοβολία. Ετσι δεν βλέπουν το εντυπωσιακό πολύχρωμο θέαμα που βλέπουμε εμείς, παρά μόνο μια έντονη μωβ ιριδίζουσα απόχρωση από την οποία μπορούν να κρίνουν τη δύναμη και την υγεία του συντρόφου του οποίου τα γονίδια θα αποφασίσουν να διαιωνίσουν. Από την άλλη το αρσενικό παγώνι είναι μεγάλος "απατεώνας" στα σεξουαλικά του. Γιατί; Οι επιστήμονες έχουν παρατηρήσει πως όταν τα αρσενικά θέλουν να τραβήξουν την προσοχή του θηλυκού αναπαράγουν ηχητικά τη συνουσία. Έτσι, τα θηλυκά προσελκύονται από τα μιμητικά καλέσματα και με αυτόν τον τρόπο ένα αρσενικό μπορεί να καταφέρει να δημιουργήσει ακόμη και χαρέμι! Μάλιστα, ερευνητές διαπίστωσαν ότι πάνω από το ένα τρίτο των ερωτικών καλεσμάτων που γίνονται από τα αρσενικά παγώνια είναι ψεύτικα και αποσκοπούν στην έλξη των θηλυκών.  Καζανόβας και όχι μόνο στην εμφάνιση. 

Τα παγώνια δεν πετάνε παρά μόνο εάν υπάρξει κίνδυνος, και μόνο σε μικρές αποστάσεις. Πολλές φορές μάλιστα συνδυάζουν το φτερούγισμα με το περπάτημα. Για να ξεφύγει ή για να φτάσει σε ένα κλαδί δέντρου, ώστε να βρει ασφάλεια πετάει χτυπώντας τα φτερά του, χρησιμοποιώντας σαν μοχλό την ουρά του, και η απόσταση στην οποία μπορεί να φτάσει εναερίως είναι το πολύ στα 150 μέτρα από την αρχική του θέση. Φυσικά, λόγω διαφοράς μεγέθους, η πτήση είναι πιο εύκολη για το θηλυκό παγώνι. Το αποτέλεσμα της πτήσης του αρσενικού φυσικά είναι πιο εντυπωσιακό.

Τα παγώνια ζουν έως 25 χρόνια αλλά με ιδανικές συνθήκες, υγιεινή και περιποίηση μπορεί να ζήσουν σε φάρμες μέχρι και 40 χρόνια. Ένα εντυπωσιακό δείγμα της οικογένειας είναι το λευκό παγώνι.Πάσχει από μια γενετική ανωμαλία που ονομαζεται λευκισμός(παρόμοια με τον αλμπινισμό στα ζώα,αλλα μόνο για τα φτερά)Είναι στην ουσία μια γενετική παραλλαγή του Ινδικού Blue Peafowl.

Τα λευκά φτερά εξαρτώνται από ποια γονίδια είναι κυρίαρχα. Είναι παμφάγο και η διατροφή του περιλαμβάνει σιτάρι, μούρα, σύκα καθώς επίσης και έντομα, μικρά θηλαστικά και ερπετά.Τα είδη των παγωνιών είναι τρία.Το μπλε παγώνι (Pavo cristatus), το παγώνι του Κονγκό (Afropavo congensis), και το πράσινο παγώνι (Pavo muticus). Εχουν δημιουργηθεί αρκετές μεταλλάξεις απο εκτροφεις και διασταυρώσεις των ειδών.

Ανάλογα με το είδος του, το παγώνι σε άγρια κατάσταση ζει σε πολλές περιοχές της Βιρμανίας, της Ινδίας και της Σρι Λάνκα. Προτιμά να ζει σε περιβάλλοντα που προσφέρουν εύκολη πρόσβαση σε χαμηλά δέντρα και φυτά αλλά μπορεί να βρεθεί ακόμα και σε συνθήκες ερήμου και ξηρής σαβάνας, με αντίστοιχα οικοσυστήματα που χαρακτηρίζονται από πολύ ψηλή ποώδη και θαμνώδη βλάστηση. Επίσης, απαντάται σε ενδιαιτήματα που αποτελούνται από πυκνούς θαμνώνες και φυλλοβόλα βλάστηση, κατά προτίμηση κοντά σε περιοχές με πρόσβαση σε νερό. Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα, αρέσκεται ακόμη και σε επισκέψεις σε αγροκτήματα για λόγους εύκολης σίτισης, αφού το κριθάρι είναι η αγαπημένη του τροφή. Από τα παραπάνω γίνεται αντιληπτό ότι το παγώνι, είναι πτηνό όχι ιδιαίτερα ευπρόσδεκτο από τους αγρότες, εξαιτίας της αγάπης του για τα καλλιεργήσιμα είδη. Εκ φύσεως ντροπαλό, το πουλί αυτό διατηρεί μια ασφαλή απόσταση από το είδος μας καθώς δεν νιώθει καθόλου άνετα από την ανθρώπινη παρουσία-εισβολή στην περιοχή του. 

Τα παγώνια θεωρούνται πολύ αποτελεσματικοί ανιχνευτές κινδύνου και προκειμένου να επικοινωνήσουν μεταξύ τους, κραυγάζουν με διάφορους τρόπους. Τα πτηνά αυτά είναι "ζωντανοί συναγερμοί" για τα ζώα και τα πουλια της περιοχής τους καθώς αντιλαμβάνονται άμεσα τον κίνδυνο και με τραχείς ήχους προειδοποιούν για την παρουσία αρπακτικού στην περιοχή. Κάποια από τα καλέσματά τους συμβαίνουν προκειμένου να σημάνουν συναγερμό, ενώ άλλα προορίζονται για να προσελκύσουν τα θηλυκά ή ακόμα και για να στήσουν το "χαρέμι" τους υποκρινόμενα συνουσία όπως είπαμε παραπάνω. Για λόγους ασφαλείας κινούνται επάνω στο έδαφος προκειμένου να τρέφονται, να ζευγαρώνουν, να φτιάχνουν φωλιά και να κλωσούν, ενώ κατά τη διάρκεια της νύχτας και προκειμένου να αποφύγουν τους θηρευτές, κοιμούνται επάνω σε κλαδιά δέντρων. 

Πρόκειται για πολυγαμικά όντα, στα οποία τα αρσενικά φέρουν νύχια (σαν σπιρούνια) στην περιοχή του μεταταρσίου, που χρησιμοποιούνται κατά τις μάχες με άλλα ομόφυλά άτομα του είδους τους για την κυριαρχία μιας περιοχής. Θεωρείται ευρέως πως ο παράγοντας που καθορίζει την επικράτηση ενός

αρσενικού στο ζευγάρωμα είναι η ποιότητα, το μέγεθος και το χρώμα των φτερών της ουράς. Βεβαίως υπάρχουν και οι αντιρρήσεις για το ζήτημα αυτό, καθώς μία μελέτη διάρκειας 7 ετών σε άγριο πληθυσμό του Ινδικού είδους Pavo Cristatus, κατέληξε σε μη συσχετισμό της επιλογής των θηλυκών με παράγοντες όπως το χρώμα, το μέγεθος της ουράς ή ο απόλυτος αριθμός των σημείων σε σχήμα ματιών. Σε γενικές γραμμές οι επιστήμονες συμφωνούν πως είναι ότι η πυκνότητα και όχι ο αριθμός των χαρακτηριστικών αυτών κηλίδων, μεταξύ άλλων, ο κρίσιμος παράγοντας που έλκει τα θηλυκά παγώνια και τα κάνει πιο δεκτικά στο ζευγάρωμα. Φυσικά η πυκνότητα αυτή, έχει εξάρτηση τόσο από το πλήθος, όσο και από το μέγεθος των φτερών της ουράς. Τα παγώνια ζουν συνήθως σε ομάδες που περιλαμβάνουν ένα αρσενικό και περισσότερα θηλυκά άτομα (συνήθως 2-5), και δεν ανέχονται κοντά τους άλλα κατοικίδια πτηνά. Τα γέρικα αρσενικά συχνά απαντώνται μόνα τους στη φύση, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα,απλως λογω ηλικίας δεν μπορούν πλεον να έχουν "χαρεμι".

Το αρσενικό παγώνι όμως δε χρησιμοποιεί την εντυπωσιακή του ουρά μόνο για λόγους προσέλκυσης του θηλυκού. Το κάνει επίσης και σε περιπτώσεις που απειλείται η ζωή του από κάποιο αρπακτικό, ώστε το υποψήφιο θήραμα να φανεί επιβλητικότερο και μεγαλύτερο, αποθαρρύνοντας κατά αυτόν τον τρόπο τον επίδοξο θηρευτή. Ακόμα, εξυπηρετεί στην επιβίωση, καθώς τα μακριά φτερά της ουράς αποσπώνται πολύ εύκολα σε πιθανή επίθεση, μπερδεύοντας έτσι τον θηρευτή,δίνοντάς του την εντύπωση πως έπιασε το θήραμα, και τον καθυστερεί δίνοντας ένα πλεονέκτημα μικρού μεν, αλλά κρίσιμης σημασίας χρόνου στον αμυνόμενο, ώστε να διαφύγει του κινδύνου.

Το συναντάμε σε πολλές μυθολογίες,κυρίως βέβαια της ασιατικής ηπείρου,ως σύμβολο του ήλιου, της μακροζωΐας, της αθανασίας, της επερχόμενης θύελλας (αφού την αντιλαμβάνεται αρκετά έγκαιρα και κράζει με την χαρακτηριστική φωνή του). Μεγάλη σημασία επίσης έχει δοθεί ανά τους αιώνες και στον χορό του, που θυμίζει σπείρα, το κατεξοχήν σχήμα που αναπαριστά τη ζωτική δύναμη. Στην Ινδία όπως είπαμε, που είναι και η χώρα καταγωγής του έχει αφήσει το σημάδι του σε πολλούς μύθους και θρύλους. Σήμερα στην Ινδία το παγώνι είναι προστατευόμενο είδος,εθνικό πουλί και εθνικό σύμβολο των Ινδιών. Και παλαιότερα όμως βρισκόταν υπό ένα ανάλογο καθεστώς προστασίας καθώς θεωρείτο πτηνό των θεών, οι οποίοι το προστάτευαν όπως γράψαμε. 

Στον Ινδουισμό, το παγώνι συμβολίζει το υποζύγιο του άρχοντα Kartikeya, ο οποίος είναι θεός του πολέμου. Κατά τον μύθο, ένας δαίμονας, ο Surapadman, χωρίστηκε σε δυο μέρη από τον Kartikeya και ο ελεήμων άρχοντας μετέτρεψε τα δυο ξεχωριστά τμήματα που προέκυψαν σε αναπόσπαστα κομμάτια του εαυτού του. Το ένα εξ' αυτών μεταμορφώθηκε σε παγώνι το οποίο έγινε το "άλογο" του θεού, ενώ το άλλο πήρε τη μορφή του κόκκορα ο οποίος κοσμεί τη σημαία του Θεού, συμβολίζοντας παράλληλα τη δύναμη της σοφίας. Το παγώνι επίσης, καθώς απλώνει το θαυμάσιο πτέρωμα της ουράς του, παραπέμπει στη θεία φύση. Φτερά παγωνιού ακόμη, θα συναντήσουμε να κοσμούν το έμβλημα του Krishna, ένα είδωλο του θεού Βισνού, μίας από της οντότητες του Τριμουρτί. Θα το βρούμε και στον Σινχαλικό ζωδιακό κύκλο,όπου το παγώνι συμβολίζει το τρίτο ζώδιο. Στο βουδισμό,η θεότητα Mahamayuri απεικονίζεται επάνω σε ένα παγώνι,το οποίο χρησιμοποιεί για να μετακινείται. Τα πτηνά αυτά ακόμα, φαίνεται να στηρίζουν τον θρόνο του Αμιτάμπα, το ρουμπινί - κόκκινο του ηλιοβασιλέματος - χρωματισμένο αρχέτυπο Βούδα του Αιώνιου Φωτός. Στη Βαβυλωνία και στην Περσία το παγώνι θεωρείται σύμβολο ηγεσίας  για μέλη αυτοκρατορικών οικογενειών, και συχνά εμφανίζεται σε χαρακτικές αναπαραστάσεις θρόνων. Επίσης ανάλογη συμβολική σημασία έχει και στην Ινδία, υποδεικνύοντας τη βασιλική καταγωγή. Η πρώτη μεγάλη δυναστεία, γνωστή ως Αυτοκρατορία Mauryan, που κυριάρχησε στην αρχαία Ινδική υποήπειρο , ήταν μια από τις πιο πολυπληθείς αυτοκρατορίες της Αρχαιότητας και το όνομα της σήμαινε "αυτοί που προέρχονται από το παγώνι". Η ίδια η λέξη "Maurya" προέρχεται από τη σανσκριτική "Mayura", που είναι και ο πιο δημοφιλής όρος που έχει χρησιμοποιηθεί στη διάλεκτο αυτή για το παγώνι. Ετυμολογικά ωστόσο, η λέξη Mayura πηγάζει από τη ρίζα "mi" που σημαίνει "να σκοτώσεις", προερχόμενη προφανώς από το ότι το παγώνι ήταν "ο φονιάς των φιδιών".

Στην Αρχαία Ελλάδα έγινε γνωστό μετά την εκστρατεία του Μ.Αλεξάνδρου στις Ινδίες και αναφέρεται από τον Αριστοτέλη ως "περσικό πουλί". Στην ελληνική μυθολογία, εμφανίζεται κατ' αρχήν ως πτηνό του θεού Πάνα, ο οποίος στη συνέχεια το δώρισε στην θεά Ήρα. Έτσι έγινε σύμβολο της Ήρας της βασίλισσας των θεών καθώς τα "μάτια" στα φτερά του θεωρούταν τα μάτια του Άργου,του γίγαντα με τα 100 μάτια τον οποίο η Ήρα είχε ορίσει να φυλάει την Ιω. Τον Άργο δολοφόνησε ο Ερμης για να ελευθερώσει την Ιω με εντολή του Δια και η Ήρα σκόρπισε τα μάτια του στα φτερά του αγαπημένου της πουλιού. 

Στους βιβλικούς χρόνους, αναφέρονται τα παγώνια ως μέρος του θησαυρού της αυλής του βασιλιά Σολομώντα. Στον Περσικό πολιτισμό,εκτός του ότι αντιπροσωπεύουν τη βασιλική εξουσία όπως ήδη γράψαμε, δύο παγώνια πλαισιώνουν το δέντρο της ζωής, υποδηλώνοντας τη δυαδικότητα της

ανθρώπινης φύσης. Η μοναρχία του Ιράν αναφέρεται ως "ο Θρόνος του Παγωνιού". Πράγματι, ο Θρόνος του Παγωνιού θεωρούνταν ένα από τα σημαντικότερα δείγματα πλούτου. Ήταν ένας θρόνος σκεπασμένος με ρουμπίνια και σμαράγδια. Στον θόλο του υπήρχε ένα χρυσό παγώνι, από το οποίο προέκυψε η ονομασία του. Ο θρόνος συναρμολογούνταν και χρησιμοποιούνταν μόνο σε μεγάλες εορταστικές περιστάσεις. Οι Ρωμαίοι παρατήρησαν πως τα χρώματα στα φτερα των πουλιών δεν έχαναν ποτέ την γυαλάδα και την ομορφιά τους κι έτσι έδωσαν έναν συμβολισμό αθανασίας στο πτηνό αυτό, χρησιμοποιώντας τα φτερά του σε νεκρικές τελετές, κάτι που υιοθετήθηκε και εντάχθηκε και στη χριστιανική θρησκεία κατόπιν, ως αντιπροσωπεύον την πεποίθηση της ανάστασης. Ακόμα τα μοτίβα της ουράς του, παραπέμπουν στα μάτια του Θεού που "ορα τα πάντα".  Ένα παράξενο γεγονός που βρίσκουμε σε πολλά δυτικοευρωπαϊκά παραμύθια, είναι πως το παγώνι παρουσιάζεται ως υπεύθυνο της πτώσης των ανθρώπων. Νεότερες αναφορές της τέχνης της Αναγέννησης, εμφανίζουν το παγώνι ως παράδειγμα της αμαρτίας της υπερηφάνειας σε απεικονίσεις των επτά θανάσιμων αμαρτημάτων. Επίσης κυριαρχούσε η πεποίθηση ότι τα παγώνια είναι απρόσβλητα από το δηλητήριο ή ακόμα και ότι σκοπίμως καταναλώνουν δηλητηριώδεις ουσίες, που έκαναν τα περίλαμπρα χρώματα του φτερώματός τους όλο και πιο έντονα, η οποία προκλήθηκε από την ευκολία με την οποία εξολοθρεύουν κάθε είδος φιδιού, ακόμα και τα πλέον δηλητηριώδη.

Είναι λίγα αυτά και θα μπορούσαμε να γραψουμε αλλα τόσα. Υπαρχει στην τεχνη,σε αστερισμους, στην λογοτεχνία, σε μύθους, σε θρύλους, σε θρησκείες και σε καθημερινά ή και "λιγότερο" καθημερινά αντικείμενα. Και θα είναι πάντα μέρος της πορείας μας πάνω σε αυτόν τον πλανήτη.