Ένα κατοικίδιο πουλί ελεύθερο στο σπίτι - Μέρος 2

Στο "Ένα κατοικίδιο πουλί ελεύθερο στο σπίτι - Μέρος 1" μιλήσαμε κυρίως για το χώρο του σπιτιού,αυτόν που καλείται το πουλί να ζήσει και να συνυπάρξει μαζί μας. Σε αυτό το κείμενο θα μιλήσω για την διασκέδαση, την τροφή, την ψυχολογία του,το ευ ζην που είμαστε υποχρεωμένοι να παρέχουμε σε μια ψυχή που χωρίς τη θέλησή της βρέθηκε να ζει μακριά απ' τη φύση της. Αν και τελικά βλέπω γράφοντας πως ίσως χρειαστεί και τρίτο μέρος. Ξανατονίζοντας πως δεν γραφω ως ειδικός,δε γραφω ως γνώστης, γράφω μονο μεσα απο την δική μου εμπειρία και κατανόηση των πραγμάτων. Και ξανατονίζω πως η θέση μου είναι πως πουλια-πετ ΔΕΝ πρεπει να υπάρχουν. Είναι διαστροφή της φύσης.

Η διαδικασία απελευθέρωσης ενος πουλιου στο σπίτι δεν είναι εύκολη. Είπαμε στο προηγούμενο μέρος για την ανάγκη διαμόρφωσης του χώρου. Δεν είναι μονο αυτό όμως. Ενα πουλι που έρχεται μεσα σε ένα κλουβί, που ζούσε μέσα σε ένα κλουβί και δεν εχει γνωρισει την ελευθερία σε καμία της μορφή είναι ένα πουλί που είναι αγχωμένο,τρομαγμένο και ανασφαλές. Η αλλαγή χώρου πάντα τα αγχώνει, ακόμα κι αν πρόκειται για μια απλή "ανάπλαση" του δωματίου που ζουν. Ετσι χρειάζεται υπομονή, αγάπη, και ώρες επι ωρών διαδικασίας ώστε το πουλί να καταφέρει να ανέβει αρχικά στο χέρι σας, να βγει απ' το κλουβί και να επιστρέφει όποτε θελήσει. Η διαδικασία σε καμία περίπτωση δεν πρεπει να περιλαμβάνει αηδίες όπως εκθεση σε πείνα, σφυρίχτρες, χτυπήματα δακτύλων και οτιδήποτε αποπνέει εξαναγκασμό. Βρείτε τα σνακ που του αρέσουν (ηλιόσποροι, φρουτα, κεχρί σε τσαμπί κτλ) και δοκιμάστε να το προσεγγίσετε με αυτά. Αφήστε το να σας πλησιάσει,λίγους πόντους τη φορα. Μην επιμένετε αν το βλεπετε τρομαγμένο,αφήστε του χώρο και χρόνο. 

Μη γελιέστε,θα χρειαστούν μέρες ίσως. Το φοβισμένο πουλί δεν εμπιστεύεται εύκολα. Θα χρειαστείτε καιρο να αποκτήσετε την εμπιστοσύνη του. Ακόμα κι αν έρχεται σε εσας, η εμπιστοσύνη δεν εχει κερδηθεί. Θα περασει απο αρκετες φασεις, και μπορεί να χαθεί σε ένα δευτερόλεπτο, με ένα μόνο λάθος. Πρέπει λοιπον να ασχοληθείτε. Μιληστε του με χαμηλή φωνή,χωρις να το πιέζετε ή να ειστε συνέχεια απο πανω του. Αφήστε το να εξερευνήσει τον χώρο που έχετε διαμορφώσει όπως είπαμε στο "Μερος 1", έχοντας παντα τεταμένη την προσοχή σας.Αποφύγετε απότομες κινήσεις, θορύβους ή αντικείμενα που βλέπετε πως το αγχώνουν ή τα αποφεύγει. Παροτρύνετε το να εξερευνήσει αντικείμενα που δεν είναι επικίνδυνα και βλεπετε πως είναι περίεργο γι'αυτά. Αφήστε του το χώρο του, παρακολουθώντας το διακριτικά. Πάντα να υπάρχει εύκολα προσβάσιμη τροφή, νερό και φυσικά είσοδος στο κλουβί αν το επιθυμήσει,καθώς γι'αυτα το κλουβί τους γίνεται το καταφύγιο τους απ' τον κίνδυνο , στην αρχή τουλάχιστον.

Ποτέ δε βάζουμε χέρι στο κλουβι του πουλιού όσο αυτό είναι μέσα και κανει οτιδήποτε. Ειναι σαν να ανοιγε το παραθυρο του σπιτιου σας και ένα τεραστιο χέρι να έμπαινε μεσα για να κανει "δουλειες" ή να σας πλησιάσει. Θα χεζόσασταν επάνω σας, το ίδιο και το πουλάκι. Το πουλι πρεπει να έρθει αυτό σε εσας όχι να το πιασετε. Μην επιτείνετε το άγχος του προσπαθώντας υπερβολικά ή πιέζοντας το. Σκοπός δεν είναι να διασκεδάσετε εσείς αλλά να νιώσει ασφαλές το πουλάκι. Στο κλουβί (πάντα με ανοικτες τις πόρτες και σε σημείο ώστε να φαινεται εύκολα και να φτάνει εύκολα το πουλι όταν θελήσει να πετάξει εκει) πρεπει πάντα να υπάρχει επαρκής ποσότητα τροφής, νερού, σουπιοκόκκαλο, αρκετά κλαδιά για να καθεται (εσωτερικά και εξωτερικα του κλουβιού). Προτιμήστε τα φυσικά κλαρια. Υπάρχουν δέντρα των οποίων τα κλαδια δεν κάνουν, υπάρχουν και τα κατάλληλα. Δεν θα κάνω καμια λίστα στο παρόν, ενα γκουγκλαρισμα θα σας βοηθήσει και ειναι το λιγότερο που εχετε να κανετε πριν αποκτήσετε πτηνο (που καλο θα ήταν να μην, αλλα τώρα εξετάζουμε "αλλες" περιπτώσεις). Προτιμήστε ενδεικτικά κλαδια λεμονιάς, πορτοκαλιάς, μουριάς. Κοβετε, ξεραίνετε στον ήλιο για εβδομάδες ,τα μετατρέπετε σε καταλληλα μεγέθη και σχήματα και τοποθετείτε στο κλουβί. Προσέξτε να μην υπαρχουν μολυσμένες από έντομα ή άλλες αρρώστιες, περιοχές πριν ξεκινήσετε να ετοιμάσετε ένα ξύλο. Αποφύγετε φυσικά τις πλαστικές πατήθρες , δε χρειάζεται καν να εξηγήσω γιατί πιστεύω.

Τα φυσικά ξύλα , εχουν αρκετά καλα για το πουλι και την υγεία του οπως είναι εύκολα κατανοητό. Πρώτον η περιποίηση του ράμφους τους περιλαμβάνει τρίψιμο και δαγκώματα που θα γίνουν καλύτερα σε ενα φυσικό ξύλο, γλιτώνοντας έτσι και καποια από τα έπιπλά σας. Επίσης οι "ανωμαλιες" της επιφάνειας είναι πολύ καλές για τα ποδια του που "πιανουν" καλυτερα, εξασκούνται και δυναμώνουν παρα σε ενα προκατασκευασμένο λείο ξύλινο είτε (ακόμα χειρότερα) πλαστικό σταντ. Είναι πιο φυσικό για το ίδιο το πουλάκι να κάθεται σε τέτοια "φυσικά" σταντ, αποφεύγονται "κακώσεις" των ποδιών και περιττή κούραση.

Το πουλί θα δημιουργήσει (όπως κι εσείς) μια καθημερινή ρουτίνα όσο σας μαθαίνει και μαθαίνει και το χώρο. Είναι σημαντικό να ξέρετε πως αυτή τους η ρουτίνα δε θα πρέπει να διαταράσσεται καθώς τους προσφέρει ηρεμία και ασφάλεια. Θα πρέπει να γίνει καθημερινή και σε σας, να ακολουθείται πιστά και να μην γίνονται αλλαγές που θα στρεσσάρουν το πουλι. Οπως είπαμε η εμπιστοσύνη χάνεται σε δευτερόλεπτα και θα χρειαστεί διπλάσιος κόπος και χρόνος για να ξανακερδηθεί. Στο κλουβί δεν τοποθετούμε τα γνωστά πλαστικά παιγνίδια που κυκλοφορούν , καθως δεν είναι τίποτα άλλο παρα φορείς άγχους για το πουλί, και προς θεου μακρια απ' αυτους τους τραγικους καθρέφτες που "διαφημίζονται" ως μέσα ησυχίας. Απλα αγχώνουν το πουλι που προσπαθεί να επικοινωνήσει με το πουλάκι που βλέπει στην "αλλη" άκρη, δεν μπορεί , μπερδεύεται και τελικα ψυχολογικά εξουθενωμένο απλα κοιτάζει συνεχώς τον καθρέφτη φοβούμενο κάποια επίθεση ή εισβολή από τον "αμίλητο" ξένο. Τα πτηνά δεν καταλαβαίνουν την έννοια του καθρέφτη και απλά αγχώνονται, γίνονται εσωστρεφή και φοβισμένα, γεγονός που είναι εξαιρετικά δύσκολο να αναστραφεί. Κουδουνάκια, σφυριχτρουλες και τετοια δεν ειναι παιγνίδια είναι μετάδοση του δικού μας άγχους στο πουλί. Οτιδήποτε μεταλλικό στο κλουβί πρέπει να είναι ανοξείδωτο γιατί η σκουριά σκοτώνει τα πουλια, που χρησιμοποιούν το ράμφος τους για να τσεκάρουν οτιδήποτε , ή ακομα για να μετακινηθούν σκαρφαλώνοντας. Χρειάζεται ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΣ ελεγχος.

Πολλοί "γνώστες" και "πτηνίατροι" , τα εισαγωγικά απαραίτητα, προτείνουν το κοψιμο των φτερών του πουλιου ώστε "να μη μπορεί να πεταξει και να τραυματιστεί". Προτείνω αν δεχεστε αυτή την ιδέα να κοψετε και τα πόδια σας ώστε να μην μπορείτε να τρέξετε , να πέσετε και να τραυματιστείτε. Είναι εγκλημα , είναι βασανισμός , είναι απανθρωπιά. Ακόμα καλύτερα ας κόψει τα πόδια του ή και το κεφάλι του αυτός που το προτείνει. Τα φτερά των πουλιών ΔΕΝ ΤΑ ΑΓΓΙΖΟΥΜΕ. 

Και μιας και το είπαμε και αυτό υπάρχουν στα πουλια "ζώνες" που είναι κατάλληλες για χάδι (οταν φτάσουμε σε αυτο το σημείο και έχουμε αυτή την οικειότητα με το πτηνό). Και αυτά ειναι το κεφάλι και ο λαιμός. Τέλος. Το σώμα, δεν ειναι κατάλληλο σημειο να χαϊδέψουμε ένα πουλι. Το χάδι αυτού του είδους σε αυτές τις περιοχές παρεξηγείται και αγγίζουμε ερωτογενείς ζώνες που θα μπερδέψουν το πουλάκι το οποίο θα λαβει λάθος "μηνύματα". Δεν το θέλουμε, οδηγούμε παλι το πτηνό σε ψυχολογικό μπέρδεμα. Τα πόδια δεν τα αγγίζουμε, ακόμα και αν το πουλί μας αφήνει (ελάχιστα αφήνουν να αγγιξετε τα ποδια τους και αυτο γιατι ειναι εξαιρετικα ευαίσθητα και μπορεί να οδηγηθούμε σε τραυματισμό ο οποίος ίσως να είναι και μοιραίος). Να μην ξεχνάμε πως ακόμα και τα έλαια των χεριών μας μπορεί να δημιουργήσουν πρόβλημα στο φτέρωμα του πουλιου ή ακομα και στο αναπνευστικο του (οταν αυτό κανει preening στα φτερά του). Πόσο μάλλον τα μικρόβια που κουβαλάμε ή οι ακαθαρσίες αν δεν εχουμε φροντίσει να πλυθούμε πολύ καλά. Επίσης ποτέ δεν "πιάνουμε" ένα πουλι κρατώντας το στη χούφτα μας εκτος αν υπάρχει ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΣ λογος που αφορά υγεία ή παροχή βοήθειας. Ολα αυτα τα βιντεάκια με πουλια σε χούφτες ανθρώπων είναι ζωντανές μαρτυρίες βασανισμών. Το πουλί απλα "υποκύπτει" δε "χαιρεται". Η "αγκαλια" δεν ειναι αναγκαία για ένα πτηνό. Αρκεί ένα χάδι στο κεφάλι.

Είπαμε πιο πανω για τον καθρεφτη. Το πουλι δεν χρειαζεται "παιγνιδια" για να ειναι χαρουμενο. Χρειάζεται παρέα,έστω την φωνή σας και το χέρι σας για να "παίζει" και του αρκεί. Και η παρέα, το "σμηνος" του ειστε εσείς. Θα πρέπει να είστε παρών, ώρες, ίσως και ολη τη μέρα αν καποιος βρίσκεται στο σπίτι όλη την ημέρα,δε μπορείς να πεις "οκ τώρα σε αφήνω να ασχοληθω με τα δικα μου" δεν θα το καταλάβει και θα μπερδευτεί,θα νιώσει απόρριψη. Το πουλί δεν το αφήνεις μόνο για να πας στη δουλειά σου και "δεν τρέχει τίποτα, δε θα παθει τίποτα". Δε το δίνεις σε κάποιον για να πας διακοπες. Βαρύ ακουστηκε αυτό , έτσι; Κι όμως έτσι είναι. Δεν ειναι αντικείμενο χωρις αισθήματα. Οταν θα βρεθεί σε αλλο χώρο με άλλο άνθρωπο , το στρες της πρώτης φορας ξεκινα απ' την αρχή. Και μετα τσουπ, ξανα με σας. Η αλλαγή χώρου, συνηθειών, ρουτίνας είναι ότι χειρότερο, πόσο μάλλον αν είναι συχνή. Θα μου πείτε "και τι να κάνω"; Το είπα στο πρώτο μέρος. Το καλύτερο είναι να μην πάρετε πουλί για κατοικίδιο αν δεν βρίσκονται λύσεις σε αυτά τα θέματα. Φυσικά αυτά τα θέματα μπορεί να προκύψουν στην πορεία. Γι'αυτό και τα λέω από τώρα για να το σκεφτεί ο καθένας. Αν πρέπει να αφήνετε το πουλι μονο του καθημερινά , φροντίστε να είναι αρχικά ασφαλές. Εννοείται όχι μεσα στο κλουβι. Να υπαρχουν στο χώρο θέσεις που να μπορει να προσγειωθεί,να μην υπαρχουν σημεία που μπορει να το εγκλωβίσουν (πχ ενα διακοσμητικο βαζο μεσα στο οποιο μπορει να βρεθει" ή να το τραυματίσουν. Να υπάρχουν τροφη, νερό σε αρκετά σημεία. Παιγνίδια τώρα. Ανάλογα με το πτηνό παιγνίδια φτιαγμένα από χαρτί με κρυμμένα σνακ που μπορεί να τα σκισει και να βρει την "ανταμοιβη"

παιγνίδια τύπου "κουνιας" διάφορα παιγνίδια που μπορειτε να φτιαξετε οι ίδιοι με ενα απλο ψάξιμο στο διαδίκτυο, παιγνίδια "απομίμηση" αντικειμένων που βλεπετε οτι αρεσει στο πουλι να παίζει μαζί τους. Για παράδειγμα καπάκια συσκευασιών, χαρτινες συσκευασίες (χωρις πολλά χρώματα κόλλες κτλ) που τους αρέσει να "καταστρέφουν". Ενα δεντρακι ή αυτοσχέδιος συνδυασμός κλαδιών που θα μπορεί να ανεβαίνει,να κουρνιαζει, να σκαρφαλώνει, και όχι μονο σε ένα σημείο του σπιτιού είναι μια πολύ καλή λύση για όταν λείπετε. Φυσικά αυτο θα πρέπει να το μαθει μαζί σας. Αυτά βεβαια θα πρεπει να τσεκαριστούν με το πουλακι,καθως δεν εχουν ολα τα ίδια γούστα. Οι χαρακτηρες τους είναι τόσο πολλοί και τοσο πολύπλοκοι όσο και των ανθρώπων.

ΜΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΕΤΕ το πουλακι σε ηλιθιότητες τύπου "αχ κοιτα τι κάνει". Αυτά τα "σε πυροβολαω και κανεις τον πεθαμενο" , "βαζεις καλαθι και σου δινω σπορακι" ειναι αποκλειστικα και μονο για διασκεδαση του ανθρώπου και σε καμια περίπτωση δεν "διασκεδάζει" το πτηνό, απλα κάνει κατι το οποίο υποχρεώθηκε μεσω "εκπαίδευσης" να κάνει. Αφήστε το να είναι οπως προστάζει η φύση του, αλλιώς μην παίρνετε πτηνό. Δεν ειναι σε καμία περίπτωση γελωτοποιός ή προσωπικός διασκεδαστής μας.

Εχουμε κι άλλα να πουμε και να γραφτουν. Πιθανή απόκτηση "συντρόφου" για το πουλί, πως, τι , γιατί, αναπαραγωγή, ναι ή όχι,επιλογή τροφής,γιατρού (σημαντικότατο), τα έξοδα (που είναι πολλά) και άλλα. Οπως είπα στην αρχή θα χρειαστεί και τρίτο μέρος. Κάποια στιγμή. 

Για την ώρα αν δεν έχετε καποιο πτηνό στο σπίτι μην πάρετε, προτιμήστε να τα θαυμάζετε ελεύθερα στη φύση. Μην γίνεστε γρανάζι της πώλησης ψυχών γιατί δύσκολα ξεμπλέκεις απ' αυτό. Και φυσικα ενα πουλι, ευθραυστο ,ευάλωτο και με τεράστιες ανάγκες είναι το χειρότερο "δώρο" για ένα παιδί. Δεν είναι άλλωστε φτιαγμένα για δώρα ή για να εκπαιδεύουμε εμείς τα παιδιά μας. Μην ξεχνάτε άλλωστε πως κάποια ζουν δεκαετίες. Αν πάλι έχετε πουλακι προσπαθήστε,είτε παίρνοντας ιδέες απ' αυτα τα κείμενα είτε όπως νομίζετε να του δώσετε μια όσο καλύτερη ζωή γίνεται ΕΞΩ ΑΠ' ΤΟ ΚΛΟΥΒΙ.

Το τρίτο μέρος ΕΔΩ