Eastern Rosella - Ο παπαγάλος "έργο τέχνης"

Η Eastern Rosella (Platycercus eximius) είναι ένας εντυπωσιακός σε χρωματισμούς παπαγάλος, ιθαγενής στη νοτιοανατολική Αυστραλία, συμπεριλαμβανομένης της Τασμανίας. Εισήχθη στη Νέα Ζηλανδία όπου βρίσκονται άγριοι πληθυσμοί στο Βόρειο Νησί και στους λόφους γύρω από το Dunedin στο Νότιο Νησί.

Ονομάστηκε από τον Τζορτζ Σο το 1792. Μερικές φορές θεωρείται υποείδος της pale-headed rosella (P. adscitus). Τρία υποείδη ανατολικής ροζέλας αναγνωρίζονται:

Platycercus eximius eximius, Aπαντάται στη Βικτώρια και νότια Νέα Νότια Ουαλία. Τα μαύρα φτερά στο πίσω μέρος έχουν πράσινα περιθώρια.Στα πόδια και την ουρά το χρώμα είναι ανοιχτό πράσινο.

Platycercus eximius elecica, απαντάται στην βορειοανατολική Νέα Νότια Ουαλία και στα νοτιοανατολικά Κουίνσλαντ. Στο αρσενικό τα μαύρα φτερά στην πλάτη έχουν χρυσοκίτρινα περιθώρια και πρασινοκίτρινα στο θηλυκό.Στα πόδια και την ουρά το χρώμα είναι γαλαζοπράσινο  Αυτό το υποείδος ονομάζεται επίσης ροζέλα με χρυσαφένιο μανδύα, που συχνά συντομεύεται σε GMR.

Platycercus eximius diemenensis, ανατολική Τασμανία. Τα λευκά μπαλώματα στα μάγουλα είναι μεγαλύτερα και το κόκκινο στο κεφάλι είναι πιο σκούρο.

Η ανατολική ροζέλα έχει μήκος 29-32 cm. Έχει κόκκινο κεφάλι και λευκά μάγουλα. Το ράμφος είναι λευκό και οι ίριδες καφέ. Το πάνω στήθος είναι κόκκινο και το κάτω στήθος είναι κίτρινο που ξεθωριάζει σε ανοιχτό πράσινο πάνω από την κοιλιά. Τα φτερά της πλάτης και των ώμων είναι μαύρα και έχουν κιτρινωπά ή πρασινωπά περιθώρια που δίνουν μια όψη οδοντωτή που ποικίλλει ελαφρώς αναλόγως του υποείδους και του φύλου. Η εντυπωσιακή αυτή "ζωγραφιά" των φτερών τους τα κάνει πετούμενα...έργα τέχνης, αλλα δυστυχώς εχει προκαλέσει και το "ενδιαφέρον" των ανθρώπων για τον αιχμαλωτισμό και την κράτησή τους σε κλουβια ως "πετ".

Τα φτερά και τα πλευρικά φτερά της ουράς είναι μπλε ενώ η ουρά είναι σκούρο πράσινο. Τα πόδια είναι γκρι. Το θηλυκό είναι παρόμοιο με το αρσενικό αν και πιο θαμπό στο χρώμα.

Η φυσική περιοχή της ανατολικής ροζέλας είναι η ανατολική Αυστραλία, συμπεριλαμβανομένης της Τασμανίας. Το είδος βρίσκεται σε ελαφρά δασώδη μέρη, ανοιχτά δάση, δασικές εκτάσεις, κήπους, θαμνώδεις εκτάσεις και πάρκα. Η Ανατολική Ροζέλα τρέφεται κυρίως στο έδαφος, ειδικά ανάμεσα σε χόρτα ,σε βοσκοτόπια και άλλα ξέφωτα. Τρέφεται επίσης με καρπούς απο δέντρα και θάμνους. Τα κύρια διαιτητικά της είδη περιλαμβάνουν: σπόρους, φρούτα, μπουμπούκια, άνθη, νέκταρ και κάποιες φορές έντομα.

Η ανατολική ροζέλα (Platycercus eximius) έχει "μεταναστεύσει" και στη Νέα Ζηλανδία. Μέχρι τη δεκαετία του 1970, ο πληθυσμός, πιθανότατα αρχικά από δραπέτες από κλουβιά, είχε εδραιωθεί σε όλο το Ώκλαντ, τη Βόρεια Χώρα και τον μακρινό βορρά, εκτεινόμενος στο δυτικό Waikato, νότια ως το Kawhia και το Te Kuiti και ανατολικά στη χερσόνησο Coromandel. Το είδος βρίσκεται επίσης στην περιοχή της κοιλάδας Wellington-Hutt, η αποικία της οποίας ιδρύθηκε τη δεκαετία του 1960 από πτηνά που διέφυγαν σε κλουβιά, που αργότερα αποίκισαν τους πρόποδες της οροσειράς Tararua, έως τον Eketahuna στα ανατολικά και το Ōtaki στα δυτικά. Υπήρξαν θεάσεις στο New Plymouth, Taupo, Gisborne, Tiritea, Banks Peninsula, περιοχή Nelson και Stewart Island. Η πρώτη εμφάνιση αυτών των παπαγάλων στη Νέα Ζηλανδία ήταν περίπου το 1910 όταν ένα μικρό φορτίο ανατολικών ροζέλλες, καθώς και μερικές κατακόκκινες ροζέλλες (P. elegans), που είχε απαγορευθεί να εισέλθουν στη Νέα Ζηλανδία από το Τμήμα Τελωνείων απελευθερώθηκαν. Τα δύο είδη διασταυρώθηκαν και μέχρι το 1955 δεν παρέμεινε καμία καθαρή κατακόκκινη ροζέλα στην περιοχή του Ντουνεντίν. Ο πληθυσμός των rosellas στο Dunedin παρέμενε πάντα χαμηλός, εν μέρει λόγω του ότι πολλές παγιδεύτηκαν και πωλήθηκαν ως κατοικίδια.

Οι ανατολικές ροζέλλες αναπαράγονται συνήθως την άνοιξη αλλά αν χρειαστεί και το καλοκαίρι. Μπορούν να έχουν δύο έως εννέα αυγά. Ζευγαρώνουν εφ' όρου ζωής και η διαδικασία γνωριμίας μπορεί να παρει και μήνες! Το σημάδι της ανατολικής ροζέλας που δείχνει κυρίως ότι θα αναπαραχθούν και πως αποφάσισαν να ειναι για πάντα μαζί είναι ότι αρσενικό και θηλυκό δίνουν τροφή ο ένας στον άλλο.

Είναι τρυφεροί γονείς και δίνουν μάχες για να προστατέψουν τα μικρά τους. Το θηλυκό επιλέγει και προετοιμάζει τη θέση φωλιάς, συνήθως μια κοιλότητα σε ένα ψηλό δέντρο ευκαλύπτου,εως και 30 μέτρα ψηλά  (αλλά μερικές φορές χρησιμοποιεί αλλες πρόσφορες θέσεις ή δημιουργείται εξ' αρχής μία φωλιά, ή χρησιμοποιούνται κάποια τεχνητά (πχ κουτιά) που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως φωλιά). Τα αυγά τοποθετούνται σε ενα "κρεββάτι" στρωμένο με ξυλα και φυλλα και το θηλυκό επωάζει τα αυγά ενώ το αρσενικό την ταΐζει τακτικά. Τα μικρά μπορεί να τρέφονται ακόμα και μετα την φυγή τους απ' τη φωλιά.   Είναι γενικά θορυβωδη πουλια και χρησιμοποιουν τσιριχτά και ουρλιαχτά για να προειδοποιήσουν για κίνδυνο ή οταν ειναι ταραγμένα. Κατα τη διάρκεια του ταϊσματος των μικρών τους "μουρμουρίζουν" σιγανά. Γενικά στη φύση το προσδόκιμο ζωής τους κυμαίνεται απο 15-20 έτη.