Παπαγάλοι τσέπης, τίγρης σε σώμα σπουργιτιού, παπαγάλοι-μινιατούρα. Μερικά από τα αρκετά παρατσούκλια που συνοδεύουν τους φτερωτους "τοσοδούληδες" που όμως έχουν την πολύπλοκη και εκρηκτική προσωπικότητα μιας άρπυιας, την καρδιά και το θάρρος ενός αετού ,την αρχοντική αυτοπεποίθηση μιας τίγρης και ίσως εναν απ' τους πιο πολύπλοκους χαρακτήρες στον κόσμο των πτηνών. Τα πάροτλετ.
Τα Parrotlet είναι μια ομάδα από τα μικρότερα είδη παπαγάλων του Νέου Κόσμου, που περιλαμβάνει τα γένη Forpus, Nannopsittaca και Touit. Πρόκειται για μικρόσωμους παπαγάλους με κύρια χαρακτηριστικά το κοντόχοντρο, στιβαρό σώμα και την κοντή ουρά. "Ορμητήριο" τους είναι η Κεντρική και Νότια Αμερική. Αυτά στη φύση βέβαια καθώς η εκτροφή τα έχει μεταφέρει παντού. Και δυστυχώς μιλάμε για εκτροφή πετ, και όχι εκτροφή για λόγους σωτηρίας του ειδους. Βέβαια τα πτηνά που γεννιούνται σκλαβωμένα, ελάχιστη σχέση έχουν, περαν των ενστίκτων, με αυτά που γεννιούνται στην φύση.
Τα Parrotlet είναι από τα πιο μικρόσωμα είδη παπαγάλων. Μόνο οι πυγμαίοι παπαγάλοι της Αυστραλίας είναι μικρότεροι. Το μέγεθός τους δεν ξεπερνάει τα 10 με 15 εκατοστά και το συνολικό τους βάρος κυμαίνεται από 18 έως 30 γραμμάρια ανάλογα με το είδος. Τα πανέμορφα χρώματά τους, ο αξιαγάπητος χαρακτήρας τους σε συνδυασμό με την παιχνιδιάρικη και δυναμική προσωπικότητά τους, την ατρόμητη και περίεργη φύση τους τα κατατάσσει ανάμεσα στα πιο αξιαγάπητα είδη παπαγάλων. Δυστυχώς όμως τα ίδια χαρακτηριστικά τα έχουν κάνει και ενα απ' τα πιο δημοφιλή είδη κατοικιδίων παπαγάλων τα τελευταία χρόνια. Ανήκουν στα διμορφικά είδη παπαγάλων που σημαίνει ότι τα αρσενικά ξεχωρίζουν από τα θηλυκά, από τον χρωματισμό του φτερώματός τους.
Στην άγρια φύση, τα πάροτλετ ταξιδεύουν σε κοπάδια που κυμαίνονται σε μέγεθος από πέντε έως πάνω από εκατό πουλιά. Τα περισσότερα είδη ταξιδεύουν σε κοπάδια των περίπου πέντε έως σαράντα. Δημιουργούν δια βίου, σφιχτούς δεσμούς με τους εκλεκτούς τους συντρόφους. Δεσμοί που για να οριστικοποιηθούν περνάνε απο δοκιμασίες και συγκρίσεις που μπορεί να ξεπεράσουν και τα δύο χρονια. Σε αυτο παίζει ρόλο και ο εξαιρετικά πολύπλοκος χαρακτήρας τους, και η μεγάλη τους ευφυία. Τελικά επιλέγουν συντροφο και απαιτούν αποκλειστικότητα.
Η απώλεια του συντρόφου μπορεί να προκαλέσει κρίσεις μελαγχολίας που φτάνουν ως τον αυτοτραυματισμό και την άρνηση τροφής. Εφ' όσον ξεπεράσει την απώλεια το πτηνό ίσως αποφασίσει να βρει νέο σύντροφο,με την ίδια πάντα αργή και λεπτομερή διαδικασία. Μια λεπτομέρειε που ίσως δώσει σε αρκετούς να καταλάβουν πόσο περισσότερο τα πληγώνει η ζωή και η απώλεια σε ένα κλουβί και γιατί γίνονται επιθετικά στην αιχμαλωσία. Αν και δεν θα έπρεπε να υπάρχουν τέτοιες απορίες, καθώς οι απαντήσεις είναι μάλλον αυτονόητες.
Τα πάροτλετ προστατεύουν πολύ τα αυγά και τους νεοσσούς τους. Κάθε γέννα φέρνει 4-6 λευκά αυγά, τα οποία επωάζονται για 18 ημέρες κατά μέσο όρο. Στην άγρια φύση φωλιάζουν σε κοιλότητες δέντρων ή σε στύλους ή σε φράχτες. Έχει επίσης παρατηρηθεί ότι φωλιάζουν σε εγκαταλελειμμένες φωλιές άλλων μικρών πτηνών όπως οι σπίνοι. Οι γονείς ταϊζουν και οι δύο τους νεοσσούς αλλά το αρσενικό συνήθως "εκτελεί χρέη" μεταφορέα τροφής και φύλακα της φωλιάς. Επίσης έχουν παρατηρηθεί αρσενικά να τραγουδούν απαλά για να ηρεμήσουν τα μικρά και τις συντρόφους τους κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγής και του ταΐσματος των μικρών. Οι γονείς συνεχίζουν να φροντίζουν τους νεαρούς νεοσσούς και τους ταΐζουν για περίπου τέσσερις έως πέντε εβδομάδες. Μετά από αυτό, είναι έτοιμοι να φύγουν από τη φωλιά. Όμως οι οικογενειακοί δεσμοί παραμένουν ισχυροί και οι γονείς φροντίζουν τους νεοσσούς για αρκετές εβδομάδες, ακόμη και αφού φύγουν από τη φωλιά.
Στη φύση, τα Parrotlet διατρέφονται με σπόρους, φρούτα και λαχανικά. Αν και είναι μικροσκοπικά πουλιά, μπορούν να καταναλώσουν μια εκπληκτικά μεγάλη ποσότητα τροφής σε σχέση με το βάρος τους. Αυτό συμβαίνει επειδή είναι εξαιρετικά ενεργητικά όπως θα δούμε παρακάτω και έχουν γρήγορο μεταβολισμό. Ως αποτέλεσμα, χρειάζονται άφθονη τροφή και σχεδόν συνεχή προμήθεια απ' αυτήν για να καλύψουν τις ενεργειακές τους ανάγκες. Στη φύση το προσδόκιμο ζωής τους είναι περίπου 10-15 χρόνια, στην αιχμαλωσία έχουν αναφερθεί περιπτώσεις που τα πουλιά με την κατάλληλη ποιότητα ζωής έφτασαν τα 30 ετη. Σίγουρα κλεισμένο σε κλουβί και χωρίς τη σωστή αλληλεπίδραση και προσοχή δεν θα μακροημερεύσει, όπως άλλωστε κανένα πτηνό. Και φυσικά η θέση τους ΔΕΝ ειναι σε κλουβί.
Eίναι όπως είπαμε το μικρότερο είδος παπαγάλου. Μπορούν να μιμηθούν φωνές και να μαθουν να μιλάνε, όχι στην έκταση που θα το έκανε φυσικά ένας Ζακό, όπως και να εκτελούν εντολές καθώς είναι ιδιαίτερα ευφυή. Εχουν παρατηρηθεί να χρησιμοποιούν εργαλεία. Δεν φοβούνται και αν προκληθούν μπορούν να επιτεθούν. Το μικρό αλλά πανίσχυρο ράμφος τους θα κάνει σίγουρα κάθε εισβολέα να μετανοιώσει. Εύκολα μπορεί να κόψει κομμάτι σάρκας απ' το δάκτυλό μας αν το θελήσει και το δάγκωμά τους είναι πάντα επώδυνο και αφήνει πληγές. Παρά το μικρό τους μέγεθος, τα Parrotlets είναι εκπληκτικά δραστήρια πουλιά. Στην άγρια φύση, αυτά τα πουλιά περνούν το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας τους πετώντας, σκαρφαλώνοντας, παίζοντας, και αναζητώντας τροφή, κάνοντας μπάνιο και δημιουργώντας "παρέες" και σπάνια θα τα δει καποιος απλά να κουρνιάζουν σε κάποιο κλαδί για ώρες. Ένα τέτοιο πτηνό με τόση ενεργητικότητα και αίσθηση ελευθερίας και θάρρους, είναι πραγματικά παράδοξο να έχει γίνει "πετ" αλλά προσπαθούν να διαχειριστούν και την αιχμαλωσία τους με το ίδιο εκρηκτικό ταπεραμέντο που διαχειρίζονται και την ελευθερία. Γι'αυτό και μαραζώνουν όταν απλά βρίσκονται σε ένα κλουβί, ή δεν έχουν την προσοχή και τη φροντίδα που χρειάζονται. Όπως όλα τα πτηνά ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ για κλουβί.
Αν και δεν έχει καθιερωθεί επίσημη μέτρηση για Parrotlet IQ, αυτοί οι μικροί παπαγάλοι είναι εξαιρετικά έξυπνα πουλιά,κάτι που έχει φανεί σε μελέτες στις οποίες έχουν "συμμετάσχει". Υπάρχουν ακόμη στοιχεία από έρευνες που υποδηλώνουν ότι τα άγρια πράσινα παπαγαλάκια ονομάζουν τα μικρά τους χρησιμοποιώντας διαφορετικούς ήχους κλήσης για το καθένα. Αυτό είναι αληθινά εκπληκτικό και πρωτοφανές και φανερώνει εξαιρετική ευφυία. Γίνεται έτσι αντιληπτό και το τεράστιο φάσμα ήχων που μπορούν να παράξουν, και το γεγονός πως συννενοούνται με πολύπλοκη "γλώσσα" και μεγάλες δυνατότητες "ειδοποιήσεων". Γι΄αυτό και τα αρσενικά (κυρίως) συμπεριλαμβάνονται στο φάσμα των παπαγάλων που μπορούν να αντιγράψουν την ανθρώπινη ομιλία. Αυτό συμβαίνει στην προσπάθεια κοινωνικοποίησης και "ένταξης στο σμήνος" που καταβάλλουν κατα την αιχμαλωσία,στην προσπάθεια "συννενόησης" με τον άνθρωπο που τα κρατά. Βασικά, σύμφωνα με την παραπάνω έρευνα, κάθε παπαγάλος στο σμήνος έχει το δικό του όνομα. Είναι ενδιαφέρον ότι, παρόμοια με την ανθρώπινη κουλτούρα, τα μέλη κάθε οικογένειας πάροτλετ έχουν ονόματα που μοιάζουν ως ηχητικές κλήσεις περισσότερο μεταξύ τους παρά με εκείνα για άλλες οικογένειες παπαγάλων.
Σύμφωνα με μια αρκετά πρόσφατη μελέτη που εξέτασε τις δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων, τα Spectacled Parrotlets απέδωσαν καλύτερα από κάποιους άλλους έξυπνους παπαγάλους (Ζακό,cockatiels,cockatoos) σε περίπλοκα τεστ και ήταν οι μόνοι παπαγάλοι που ολοκλήρωσαν την τελευταία και πιο δύσκολη εργασία. Επιπλέον έδειξαν να έχουν την δυνατότητα να "επινοούν" λύσεις όπως και τα κοράκια. Είναι εύκολα κατανοητό λοιπόν πως αυτά τα παπαγαλάκια έχουν ισχυρές προσωπικότητες,μεγάλη ευφυία και δεν αφήνουν το μέγεθός τους να παρεμποδίζει όταν πρόκειται να παίξουν και να αλληλεπιδράσουν με τους ανθρώπους ή και άλλα πουλιά. Ούτε είναι εύκολο να εκφοβιστούν καθώς είναι θαραλλέα και υπερασπίζονται το χώρο τους. Είναι κοινωνικά και φιλικά, όμως στην αιχμαλωσία γίνονται μάλλον επιθετικά. Δεν διστάζουν να επιτεθούν σε άλλα πουλιά,ακόμα και πολύ μεγαλύτερα απ' αυτούς. Η αιχμαλωσία ποτέ δεν είναι "καλή λύση" για ένα πουλί.
Τα πάροτλετ είναι περισσότερο γνωστα ως κατοικίδια παρα ως πτηνά στην άγρια φύση. Αυτό φυσικά είναι ένα πρόβλημα δημιουργημένο από τον άνθρωπο. Περιλαμβάνεται επί του παρόντος ως μη κινδυνεύον στην Κόκκινη Λίστα της IUCN. Ο αριθμός των ώριμων ατόμων στη φύση δεν είναι γνωστός, αλλά το μέγεθος του πληθυσμού φαίνεται να είναι σταθερό. Το θετικό είναι πως οι άγριοι πληθυσμοί τους για την ώρα φαίνεται πως καταφέρνουν να μην επηρεάζονται από την ανθρώπινη δραστηριότητα σε τέτοιο βαθμό που να φθίνουν.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου