Αmazona Imperialis, ο Sisserou δεν είναι πια εδώ

Σήμερα θα μιλήσουμε για το πουλί που φιγουράρει ως απόλυτο εθνόσημο στη σημαία ενος κράτους. Μιλάμε για τον υπέροχο Amazona Imperialis, γνωστό και ως Sisserou. Είναι φυσικά και το εθνικό πτηνό της χώρας καθώς απαντάται μόνο σε αυτήν, την Δομίνικα. 

Το είδος δυστυχώς, ειναι πλεον τυπικά εξαφανισμένο.Το 2019, εκτιμήθηκε ότι είχαν απομείνει μόνο περίπου 50 ώριμα άτομα στην άγρια φύση,αριθμός εξαιρετικά μικρός για να επιτρέψει ελπίδες για ανάκαμψη.

Ο λόγος για αυτό ήταν διπλός: μια σοβαρή απώλεια φυσικού οικοτόπου εξ' αιτίας της ανθρώπινης παρέμβασης, καθώς τα ενδιαιτήματά του και οι χώροι φωλιάσματος εξαφανίστηκαν, και για να χειροτερέψει τα πράγματα, ο τυφώνας Μαρία που εξολόθρευσε εκατοντάδες πτηνα. Πρόκειται για ακόμα ενα πτηνό που σύντομα θα το βλεπουμε μονο σε φωτογραφίες.

Το εντυπωσιακό αυτό πουλί έχει κατά μέσο όρο μήκος 48 cm . Με τα αρσενικά που ζυγίζουν κατά μέσο όρο 900 g και τα θηλυκά 650 g , το είδος θεωρείται μεγάλου μεγέθους για το γένος του. Τα αρσενικά και τα θηλυκά έχουν το ίδιο φτέρωμα: το στήθος είναι μια σκούρα απόχρωση του μοβ, και τα πάνω μέρη και τα φτερά είναι μια σκούρα απόχρωση του πράσινου, με μαύρες άκρες φτερών.

Ο δακτύλιος του ματιού είναι σκούρο καφέ, με το μάτι να είναι ένα μείγμα πορτοκαλί και κόκκινου.Η νεανική τους εμφάνιση δεν διαφέρει πολύ, με μεγαλύτερη εμφάνιση πράσινου φτερώματος και καστανά μάτια χωρις τις αποχρώσεις πορτοκαλί και κόκκινου.

Η δυσκολία στην αναπαραγωγή είναι ακόμα ένας λόγος που δύσκολα αναπληρώνονται οι χαμένοι πληθυσμοί. Και αυτό γιατί αυτοί οι παπαγάλοι ζευγαρώνουν για μια ζωή και είναι εξαιρετικά πιστοί ο ένας στον άλλον. Ακόμα και η διαδικασία επιλογής συντρόφου ειναι χρονοβόρα και τα πουλιά ιδιαίτερα επιλεκτικά. Θα πρέπει πρώτα να "ταιριάξουν" για καποιο καιρό με το ταίρι τους και ύστερα να ζευγαρώσουν. Μπορεί να αναζητήσουν άλλον σύντροφο μόνο αφού πεθάνει ένας σύντροφος. Ωστόσο,σε άλλες περιπτώσεις, το πουλί μπορεί να θρηνήσει μέχρι θανάτου αντί να βρει νέο σύντροφο καθώς πρόκειται για εξαιρετικά συναισθηματικά πτηνά.

Έχουν γίνει πολλές προσπάθειες για να εξαπλωθεί ξανά ο βιότοπος αυτών των παπαγάλων και να αυξηθούν πάλι οι αριθμοί του. Με τη βοήθεια του Δασοκομείου της Δομινίκας και του Τμήματος Άγριας Ζωής και Πάρκων και του Ιδρύματος Σπάνιων Ειδών Ωδείο (RSCF), προστατεύονται περιοχές όπως το Βόρειο Δασικό Καταφύγιο και το Κεντρικό Καταφύγιο Δασών. 

Ωστόσο, οι περιοχές που γειτνιάζουν με το Βόρειο Δασικό Καταφύγιο και το Κεντρικό Δασικό Αποθεματικό παραμένουν απροστάτευτες κυρίως επειδή τα οικονομικά συμφέροντα είναι μεγάλα,και οι δυνάμεις που τους αντιστέκονται ασθενείς.

Καταβάλλονται προσπάθειες για να προστατευθούν άλλες περιοχές της Δομινίκας. Πολλοί από τους οργανισμούς έχουν βοηθήσει στη δημιουργία ομάδων εθελοντών για την ευαισθητοποίηση, την παροχή εκπαίδευσης και τη διεξαγωγή έρευνας. 

Τα εκπαιδευτικά προγράμματα που πραγματοποιήθηκαν στη Δομινίκα μείωσαν το εμπόριο πουλιών το οποίο ήταν ακόμα ένας λόγος της μείωσης των πληθυσμών αλλά φυσικά δεν το εξάλειψαν. Ένα πτηνό τέτοιου είδους είναι εξαιρετικά δύσκολο να αναπαραχθεί στην αιχμαλωσία, πόσο μάλλον σε αυτή που του επιφυλάσσουν οι "συλλέκτες" ψυχών που αγοράζουν τέτοια πουλιά.

Η απώλεια οικοτόπων προκαλείται από την ανθρώπινη επέμβαση στο δάσος, με την επιλεκτική υλοτόμηση και την αποψίλωση των δασών. Το παράνομο εμπόριο ζώων είναι μια μεγάλη αγορά και αυτά τα πουλιά κυνηγούνται για να πουληθούν στη μαύρη αγορά. 

Όπως γράψαμε ήδη έγιναν προσπάθειες για την απαγόρευση κάθε παράνομης αιχμαλωσίας και εμπορίας πτηνών, αλλά το αυτάκι των λαθρεμπόρων δεν φαίνεται να ίδρωσε και εξακολουθούν να κυνηγούν και να εμπορεύονται παρανομα άγριους Sisserou. Η ανάπτυξη των φυτειών έχει επίσης μειώσει τον βιότοπό τους, ιδιαίτερα η καλλιέργεια της μπανάνας που επεκτείνεται ανεξέλεγκτα. 

Η καταπάτηση των δασών λόγω της ανθρώπινης ανάπτυξης ήταν επίσης ένα μεγάλο ζήτημα, και οι οικολόγοι προσπαθούν να σώσουν τον προτιμώμενο βιότοπο των πτηνών.

Όλα αυτά σε συνδυασμό με το γεγονός πως οι Amazona Imperialis δεν αναπαράγονται τυχαία αλλά μόνο μετά από μεγάλο χρονικά τελετουργικό γνωριμίας και αμοιβαία συμπάθεια του ζευγαριού, όπως ήδη αναφέραμε, δείχνουν πως τα πράγματα δεν είναι καθόλου καλά. 

Τυπικά το είδος είναι ήδη εξαφανισμένο και παρα τις προσπάθειες που γίνονται δύσκολα θα επανέλθει. Παπαγάλοι του είδους που κατορθώθηκε να αναπαραχθούν σε συνθήκες αιχμαλωσίας το 2011 δεν είναι καθόλου σίγουρο οτι παρουσιάζουν τα "αγρια" χαρακτηριστικά του Sisserou,όπως άλλωστε είναι αναμενόμενο για ένα πουλί που γεννιέται σε αιχμαλωσία.