Η Δεκαοκτούρα , το "Τουρκικο τρυγόνι"

Τις βλεπουμε παντου διπλα μας, γκρινιαζουμε ολοι γι' αυτες αλλά όπως και να έχει δε μπορουμε παρα να παραδεχτουμε οτι πια εχουν γίνει μέρος της ζωής μας στις πόλεις.  

Λέμε για την νοικοκυρά που η κακιά πεθερά (δε λεω εσενα μαμα) της ζήτησε να φτιάξει 18 καρβέλια ψωμί για το γιό της.Αυτή τα έφτιαξε,η πεθερά έκρυψε το ένα την κατηγόρησε πως ειναι ακαμάτρα ,ο γιος-μαμάκιας πίστεψε τη μάνα και η δεκαοκτούρα-κοπελιά μας καταραμένη εις τους αιώνας των αιώνων φωνάζει σπαρακτικά "δεκαοκτώ,δεκαοκτώ"

Αυτή λοιπον η πληγωμένη ψυχή κατα τη λαϊκη "σοφία" είναι η πασίγνωστη σε όλους μας δεκαοκτούρα. Κατ' αρχήν να σιγουρευτούμε ότι όλοι ξέρουμε να τις ξεχωρίζουμε απ' τα περιστέρια από το χαρακτηριστικό "ημι-κολλάρο" τους. Το τραγούδι της μοιαζει ηχητικά με την ελληνική λέξη "δεκαοκτώ" (ή τουλάχιστον η συνεχής επανάληψη επέβαλλε να μοιαζει) με αποτέλεσμα τη δημιουργία πολλων μύθων γύρω απ' το πουλί, συνήθως νύφης και πεθεράς (πεθερόπληκτοι/ες,ταυτιστείτε).

Την ξέρουμε πολύ καλά όλοι.Αυτό που δεν ξέρουμε ίσως είναι πως πρόκειται για "αποικιοκρατικά" πουλιά.Παρ' ότι πρόκειται για μη μεταναστευτικό πτηνό,ξεκίνησε απ'τις θερμές ζώνες, από Ιαπωνία έως την Αν.Ευρώπη και εξαπλώθηκε σε όλον σχεδόν τον πλανήτη. Προσαρμόστηκε αμεσα παντού. Στον Ελληνικό χώρο ήλθαν από την Τουρκία. Εγκαταστάθηκαν αρχικά στη Μακεδονία στις αρχές του 20ου αιώνα και σταδιακά εξαπλώθηκαν προς το νότο. Για παράδειγμα στην Κρήτη έφτασαν περίπου το 1985 και στη Κεφαλλονιά το 1990. Είναι δηλαδή σχετικά "νεοφερμένα" πουλιά. Στα γαλλικά λέγεται tourterelle turque, δηλαδή τούρκικο τρυγόνι επειδή το πουλί "ήρθε" στην Ευρώπη μέσω Τουρκίας.

Το χαρακτηριστικό κολλάρο είναι ενδεικτικό ενηλικίωσης (όπως για παράδειγμα και στους παπαγάλους ringneck) καθώς τα νεαρά πουλιά δεν το έχουν. Η ονομασία γένους Streptopelia είναι καθαρά αρχαιοελληνική.Στρεπτός (το κολάρο, ο δακτύλιος) και πέλεια (το περιστέρι), δηλαδή σημαίνει "το περιστέρι που έχει κολάρο". 

Η τροφή της Δεκαοχτούρας περιλαμβάνει κυρίως φυτική ύλη. Οι προτιμότερες τροφές είναι διάφοροι σπόροι όπως σιτάρι, καλαμπόκι, βρώμη, ηλιόσπορος. Οι Δεκαοχτούρες καταναλώνουν επίσης καρπούς από διάφορα φυτά καθώς και μερικά από τα πράσινα μέρη των φυτών αυτών.Επίσης μπορούν να τραφούν και με μικρά έντομα όπως σκαθάρια ή μύγες, σκουλήκια αλλά και μικρά μαλάκια, αφίδες και προνύμφες λεπιδόπτερων. Παρ' όλο που η πλειονότητα των τροφών της πιάνεται στο έδαφος, πολλές φορές πετά προς δέντρα ή θάμνους για να κόψει σπόρους ή καρπούς.

Είναι κοινωνικά πουλιά. Μπορούν να σχηματίσουν κοπάδια έως εκατοντάδες μέλη.Ενώ σε αυτά τα 
κοπάδια είναι ειρηνικές,γίνονται επιθετικές προς άλλα πουλιά ιδίου μεγέθους ιδίως κατά την αναπαραγωγή που είναι πολύ εδαφοκτητικές. Σε αυτή τη περίπτωση,επιτίθενται και σε πουλιά του είδους τους. 

Στον καυγά,οι αντίπαλοι πλησιάζουν σιγά σιγά και, όταν βρεθούν στην κατάλληλη απόσταση, χτυπούν ο ένας τον άλλο με τις φτερούγες τους.Για άμυνα, σηκώνουν το ένα φτερό τους σαν να ήταν ασπίδα.Ο νικητής, ανεβαίνει στον αυχένα του άλλου με τα πόδια του και παραμένει εκεί για λίγο.

Αναζητούν και βρίσκουν σύντροφο μέσω τελετουργιών τραγουδιού και επιδείξεων πτήσης.Το αρσενικό  επαναλαμβάνει το γνωστό τραγούδι και μετά απογειώνεται απότομα και πετά κάθετα.Κατεβαίνει στο σημείο από το οποίο απογειώθηκε με την ουρά ανοιχτή, σχηματίζοντας συχνά σπιράλ. Είναι μονογαμικά πουλιά.Όταν βρουν το ταίρι τους, παραμένουν με αυτό για όλη την ζωή τους. Αν το ζευγάρι τους πεθάνει, τότε μόνο αναζητούν άλλο.Αποκτούν σχετικά νωρίς σεξουαλική ωριμότητα,απ' το πρώτο έτος της ηλικίας τους. Μπορούν να γεννήσουν  3-6 φορες το χρονο απο 1-4 αυγά κι έτσι εξηγείται η μεγάλη "επεκταση" τους και η συνεχής αύξηση του πληθυσμού τους.Η διάρκεια ζωής τους είναι 10-15 έτη.

Το παρατσούκλι "ιπτάμενοι αρουραίοι" τις ακολουθεί κατα πόδας. Ο παραλληλισμός δεν είναι άστοχος· τα περιστεροειδή και οι αρουραίοι είναι δύο από τα είδη που εγκαταστάθηκαν στις μεγάλες πόλεις και χάρη στην ιδιαίτερη ευφυΐα τους εντάχθηκαν πλήρως στο αστικό οικοσύστημα. 

Δεν είναι ιδιαίτερα καλοί "μηχανικοί" σε αντίθεση με άλλα πουλιά και οι φωλιές τους είναι παράδειγμα κακοτεχνίας.Μία απλή πλατφόρμα από μικρά κλαδιά.

Η αρσενική φέρνει στη θηλυκή τα απαραίτητα υλικά για την κατασκευή και πολλές φορές τα τοποθετεί αμέσως κάτω από αυτή.Αυτός είναι και ο λόγος που  συχνά βρίσκονται νεογνά τους πεσμένα απ' τις φωλιές. 

Από το 1980 παρατηρείται αύξηση στους πληθυσμούς της κι έτσι δεν αντιμετωπίζει κάποιο προβλημα. Εχει προσαρμοσθεί στον τρόπο ζωής μας και είναι με άνεση κάτοικος των πόλεών μας.Χαρακτηρίζεται από την IUCN ως Ελάχιστης Ανησυχίας (Least Concern). Θα συνεχίσουν λοιπόν να μας "ενοχλουν" αρκετό καιρό. Μπελάς για τα μπαλκόνια, ενοχλητικές για πολλούς αλλά μέρος πλεον της ζωής μας.