Τρέμει το χέρι μου,ο θερμός αγέρας με φλογίζει
Κάτι άνθη εξαίσια τροπικά του ποταμού βρωμούν κι ένα βλακώδες μαραμπού παράμερα γρυλίζει"
Νομίζω πως οι περισσότεροι τα μάθαμε μέσα απ' τον Καββαδία.Το μαραμπού (Marabou) ή λεπτόπτιλος (Leptoptilos) είναι ένα πελαργόμορφο.Ανήκει στην ίδια οικογένεια με τον γνωστό πελαργό για τον οποίο έχουμε ήδη μιλήσει. Υπάρχουν τρία είδη, που ζουν στην Ινδία, την Αφρική και την Ινδοκίνα.Διαφέρει από τα περισσότερα είδη πελαργού στο ότι πετά με διπλωμένο τον λαιμό προς τα πίσω,σαν ερωδιός. Συνώνυμο όνομα του γένους είναι "Cryptociconia" (= «κρυπτοπελαργός»).
Αφρική, είναι το κυρίως γνωστό με την κοινή ονομασία μαραμπού και γι'αυτο θα μιλήσουμε κυρίως.Το όνομα του συγκεκριμένου είδους προέρχεται από την αραβική λέξη μαραμπούτ και οφείλεται στο υποτίθεται συλλογισμένο ύφος και τη σοβαρή στάση του.
Η εμφάνισή του θυμίζει μεγάλο ασπρορόδινο πελαργό με μαύρα πόδια και φτερούγες (η αγγλική του ονομασία είναι "marabou stork" = πελαργός μαραμπού) με γυμνό κεφάλι και λαιμό.
Το Μαραμπού ζυγίζει μέχρι και πάνω από 9 κιλά και έχει άνοιγμα πτερύγων 3,2 μέτρα, που πρόκειται για το μεγαλύτερο άνοιγμα για χερσαίο πτηνό μαζί με τον κόνδορα των Άνδεων.Το μαραμπού θεωρείται το μεγαλύτερο πουλί στην οικογένεια των πελαργών.
Ένα πλήρως αναπτυγμένο αρσενικό μπορεί να φτάσει σε ύψος το ενάμισι μέτρο και να ζυγίζει πάνω από εννιά κιλά όπως είπαμε. Τα θηλυκά είναι ελαφρώς μικρότερα. Το βαρύ σφηνοειδές ράμφος του μπορεί να ξεπεράσει σε μήκος τα τριάντα εκατοστά—ένα πανίσχυρο εφόδιο για να αποσπά κομμάτια κρέας από τα πτώματα.Τα δύο φύλα μοιάζουν μεταξύ τους ,δεν υπάρχει δηλαδή σεξουαλικός διμορφισμός, και ενηλικιώνονται σε ηλικία 4 ετών. Είναι κοινωνικά πτηνά που ζουν σε δικές τους αποικίες. Το μαραμπού γεννά 2 ή 3 αυγά. Θα μιλήσουμε παρακάτω για τη γονική του συμπεριφορά.
Με το όνομα μαραμπού είναι γνωστά και τα μαλακά φτερά της ρίζας της ουράς των πτηνών αυτών που αποτέλεσαν και την κατάρα τους καποια εποχή. Τα φτερά μαραμπού πωλούνται ακριβά ως διακοσμητικά,κυρίως σε καπέλα γυναικών. Εφτασε κοντα στην εξαφανιση εξ'αιτίας αυτού του απάνθρωπου "εμπορίου" αλλα ευτυχως οπως θα δουμε τη γλιτωσε.
Ο Καββαδίας το λέει "βλακώδες".Το αδικεί αλλά φυσικά ο Καββαδίας είναι απλά ένας ποιητής,δεν το κάνει με πρόθεση.Λίγα πουλιά έχουν υποστεί τόσο έντονη κριτική όσο το μαραμπού. Συνήθως αυτό το πουλί περιγράφεται ως κακότροπο, άσχημο και μοχθηρό.
Ωστόσο, παρά την άχαρη εμφάνιση και τα άσχημα χαρακτηριστικά του, το μαραμπού έχει αρκετές αξιοθαύμαστες ιδιότητες.Κατ' αρχήν είναι απ' τους πιο επιδέξιους ανεμοπόρους. Χρησιμοποιώντας τα τεράστια φτερά του και εκμεταλλευόμενο στο έπακρο τα ρεύματα αέρα πετάει σε τόσο μεγάλα ύψη
Επίσης είναι ιδιαίτερα αξιοθαύμαστος ο τρόπος με τον οποίο ανταποκρίνεται το μαραμπού στα καθήκοντά του ως γονέα.Πριν ο αρσενικος βρει συντροφο εχει ήδη ξεκινήσει να χτίζει φωλιά ή να "εκσυγχρονισει" μια παλιοτερη.Φωλιες εχουν βρεθεί να χρησιμοποιουνται για περισσότερα απο 50 ετη.Αντίθετα με τα συνηθισμενα στον χώρο των ζώων και των πτηνών ειναι το αρσενικο που περιμενει τα θηλυκα να έρθουν και τελικά αυτός επιλέγει σύντροφο.
Αυτοί οι ήχοι περιγράφονται σαν μουγκρητά, κλαψουρίσματα και σφυρίγματα—οι μόνοι γνωστοί ήχοι των μαραμπού, εκτός από τον ήχο που παράγουν κατά καιρούς κροταλίζοντας το τεράστιο ράμφος τους. Αναπτύσσεται ένας ισχυρός δεσμός, ο οποίος ενισχύεται μέσω ενός συνηθισμένου χαιρετισμού με «νεύμα» κάθε φορά που ο σύντροφος επιστρέφει στη φωλιά έπειτα από απουσία. Αυτόν το χαιρετισμό τον κάνουν κουνώντας το κεφάλι προς τα πίσω, χαμηλώνοντάς το και στη συνέχεια κροταλίζοντας παρατεταμένα το ράμφος τους.
επωάζουν τα αυγά,και τρέφουν τους νεοσσούς μετα την εκκόλαψη. Επειδη οι νεοσσοί μένουν στην φωλιά εως και 4 χρόνια η φροντίδα των γονιών είναι συνεχής και αδιάλλειπτη. Δεν τους πτοεί τίποτα,ούτε η κούραση,ούτε οι κίνδυνοι. Ειναι στοργικοί γονείς και αν χρειαστεί αυτοί όπως και όλη η αποικία θα γίνουν θυσία για τα μικρά.
Το μαραμπου είναι και πτωματοφάγο και μαζί με τους γύπες επιτελούν το υψηλότατης σημασίας έργο του καθαρισμού απ' τα ψοφίμια που αφήνουν πίσω τα αρπακτικά. Καθαρίζει ακόμα και τα δικά μας σκουπίδια απο ζωϊκά υπολείμματα που πετάμε διατηρωντας υγιές το περιβάλλον. Τα μαραμπού τρώνε σχεδόν οτιδήποτε μπορούν να καταπιούν, εκτός από τα κόκαλα. Καταβροχθίζουν με ευκολία κομμάτια κρέας που ζυγίζουν μέχρι και 600 γραμμάρια.
Το παράδειγμα που ακολουθεί περιγράφει πόσο σκληρό μπορεί να είναι αυτό το πουλί. Ενώ έψαχνε για κομμάτια τροφής σε κάποιο σφαγείο στη δυτική Κένυα, ένα μαραμπού κατάπιε το μαχαίρι κάποιου κρεοπώλη.
Μερικές μέρες αργότερα το μαχαίρι βρέθηκε κοντά στο ίδιο σημείο—καθαρό και γυαλιστερό—ενώ το μαραμπού που το είχε εξεμέσει συνέχιζε τη δουλειά του ως συνήθως, χωρίς να αντιμετωπίζει κανένα εμφανές πρόβλημα!
Ενώ ο στενότερος συγγενής του, το μεγαλύτερο σε μέγεθος μαραμπού της Ασίας, εξαφανίζεται, καθώς
Ευτυχώς για τα μαραμπού, αυτή η αλόγιστη καταστροφή κόπασε καθώς περνούσαν τα χρόνια, και τώρα οι αριθμοί τους αυξάνονται και πάλι. Αναμφίβολα, τα λίγα που μάθαμε για το μαραμπού αποκάλυψαν ότι δεν του αρμόζει να είναι αντικείμενο περιφρόνησης και δυσφήμησης.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου